,,Heb je nou al die video gemaakt?” Mijn vriend weet het antwoord eigenlijk al. Nee, ik heb nog geen video gemaakt voor mijn site. Ik wil mezelf graag wat persoonlijker voorstellen op mijn bedrijfswebsite, maar ik stel die klus oneindig uit. Waarom? Geen idee. ,,Omdat je een slappe nietsnut bent”, zeurt een kritisch stemmetje in mijn hoofd. Tuurlijk, soms ben ik dat ook. Er hangen jurken in mijn kast die nooit het daglicht zien omdat ik te lui ben om ze te strijken.
Maar deze video vind ik echt heel belangrijk en toch stel ik het uit. Misschien is juist mijn betrokkenheid het probleem. Ik vind het zó belangrijk dat het een mooie video wordt, dat het in mijn hoofd een onoverkomelijk groot project is geworden. Om het echt goed te doen zou ik misschien wel meerdere camera’s moeten hebben, een goede microfoon en mooi licht. Ik heb professionele make-up nodig, moet naar de kapper en een cursus vloggen volgen. Ook moet ik leren videobewerken en een programma daarvoor uitzoeken. Het zweet breekt me uit bij de gedachte alleen al. Hoe ga ik dit ooit tot een goed einde brengen?
Behapbaar project
Notoire uitstellers worden vaak als lui gezien, maar het zou dus zomaar kunnen dat ze juist – net als ik – lijden onder perfectionisme. Deze stakkers zijn totaal niet gebaat bij een strenge preek en een spreekwoordelijke schop onder hun kont. Ze branden zichzelf al genoeg af. Hoe langer ze uitstellen, hoe verder hun zelfvertrouwen verkreukelt, zoals die linnen jurk in mijn kast. Tot ze uiteindelijk geen idee meer hebben hoe het verder moet.
Deze stakkers zijn totaal niet gebaat bij een strenge preek en een spreekwoordelijke schop onder hun kont
Hoe voorkom je nou dat projecten door perfectionisme totaal tot stilstand komen? De eerste stap is zoals zo vaak begripvol zijn voor jezelf. Ach, kijk je nou toch worstelen. Vervolgens kijk je of de lat wat lager kan. Wat is het minimale dat je wil bereiken? Schrap alle onnodige verbeteringen. Zo, dat voelt behapbaar, al blijft het een groot project. Toch kan iedereen een olifant eten, als je het maar hapje voor hapje doet. Schrijf alle deelstappen op en kijk of je nu al iets kan doen. Hoezee, je bent weer onderweg. Het allerbelangrijkste: klop af en toe met je rechterhand op je linkerschouder. Goed gedaan, maatje.
