Columns Algemeen Dagblad

Een net opgeruimd bureau, een dampende kop thee en vooral een fijn muziekje aan. Dit lijken mij de ideale omstandigheden voor een productieve werkdag. Helaas houdt mijn thuiswerkende vriend van metal en word ik bloednerveus van die bak herrie. Onbegrijpelijk, vindt hij, maar gelukkig heb ik de wetenschap aan mijn kant. Mensen die geen fan […]

Wat voor mensen lezen mijn column? Deze vraag hield me al enige tijd bezig en dus deed ik een onderzoekje met een persoonlijkheidstest. Honderden mensen deden mee, dank daarvoor. Goed nieuws: de resultaten zijn binnen! Lees even mee en ga even bij jezelf na of ik jou, mijn lezer, een beetje heb leren kennen. Je

Geen idee waarom ik een nieuwe tablet nodig had, maar eenmaal in de winkel wist ik zeker dat ik niet kon leven zónder. Onmiddellijk belandde ik in een koopspiraal. Er hoorde een kostbare tekenpen bij, natuurlijk. Een slim hoesje met toetsenbord ook. Dure notitie-apps en een abonnement voor extra opslag. En toen ik mijn spiksplinternieuwe

Jarenlang had ik de quote ‘Als je het niet simpel kunt uitleggen, begrijp je het niet goed genoeg’ van Albert Einstein boven mijn werkplek hangen. Tot ik hoorde dat de beste man dit nooit heeft gezegd. Sindsdien ben in geïntrigeerd door deze nepuitspraken en dat komt goed uit, want internet staat nokkievol met quotes die

‘Ken je ook het boek De Zwarte Zwaan van Nassim Nicholas Taleb?’, vraagt een keurige heer op leeftijd na mijn lezing over denkfouten. De afgelopen anderhalf uur heeft hij een beetje achterovergeleund met zijn armen over elkaar gevouwen naar mijn verhaal zitten luisteren. Niks van wat ik vertel lijkt nieuw voor hem. En nu komt hij ook

Oh getver, dat plaatje weer. Op LinkedIn komt kinderboekenheld Pippi Langkous voorbij, met daarbij de uitspraak: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. Als kind was ik al geen fan van dat vrijgevochten, sterke meisje met haar piratenpapa. Ik was het steevast eens met haar voorzichtige vriendinnetje Annika.

Ik heb er lang van gedroomd om nog eens een keer bij een snel jongehonden-bedrijf te gaan werken. Dat ik dan als hippe twintiger samen met leeftijdsgenoten in een bedrijfsruimte met pannenkoekenplanten matcha-thee zit te drinken, terwijl we dromen over wereldveranderende plannen. Helaas ben ik in de ogen van twintigers steenoud. Best erg. Of toch

Gisteren kreeg ik een mail van mevrouw Centen met daarin de factuur van mijn nieuwe koelkast. Daar moet ik dan om grinniken. Dat uitgerekend een Centen op de financiële afdeling werkt. Natuurlijk zal mevrouw Centen hele andere redenen geven waarom ze daar werkt, we laten onze beroepskeuze niet beïnvloeden door zoiets simpels als onze naam,

Van der Leesten sporten niet, zo luidde een van de regels in ons gezin. Ik sta bekend als de leerling die bij honkbal in het verre veld bloempjes plukte en dagdroomde. Niemand kon me ervan overtuigen dat het beter zou zijn als ik ging bewegen. Ik zette mijn hakken in het zand als mijn gymleraar

‘Hoezo erger jij je niet?’ Mijn vriend staat geïrriteerd naast mijn bureau. We zitten samen op onze werkkamer thuis te werken. Het seizoen van de vallende blaadjes is aangebroken en buiten loeien de eerste bladblazers na een lange zomerslaap. Een geluid waar ik normaalgesproken gillend gek van word. ‘Het is niet belangrijk’, mompel ik terug,