‘Hoezo erger jij je niet?’ Mijn vriend staat geïrriteerd naast mijn bureau. We zitten samen op onze werkkamer thuis te werken. Het seizoen van de vallende blaadjes is aangebroken en buiten loeien de eerste bladblazers na een lange zomerslaap. Een geluid waar ik normaalgesproken gillend gek van word. ‘Het is niet belangrijk’, mompel ik terug, zonder mijn ogen van het beeldscherm te halen.
Mijn vriend beent boos weg om woedend de bladblazers de straat uit te staren. Iets wat ik normaalgesproken doe, maar ik heb net trucs gelezen over omgaan met hinderlijke geluiden. Vooral nu iedereen weer naar zijn werk mag, is de wereld weer een stuk lawaaiiger. Ineens lijken er constant vliegtuigen en helikopters over ons huis te komen, zijn alle buren aan het klussen en dringt het autolawaai van een doorgaande weg verderop tot diep in ons huis.
Als te veel geluid pijn doet
Veel mensen kunnen deze geluiden prima buitensluiten, maar voor mensen met tinnitus of een overgevoeligheid voor geluid geven ze veel onrust of doen ze zelfs pijn. Helaas ben ik zo iemand.
Zo werkte ik ooit in een pand waarnaast een flat werd gebouwd. Toen na een jaar het bouwproject eindelijk klaar was, was ik ook klaar met die baan. Ik vrees dat de stress van het constante bouwlawaai de doorslag gaf. En wat te denken van die kleine geluidjes die collega’s produceren. Het geratel van de toetsenborden, klikkende pennen, loeiende laptops en krakende schoenen. Of mensen die hard ademen, niezen of wortels eten. Het roept bij sommige mensen zoveel emoties van boosheid, angst en walging op dat er zelfs een naam voor is: misofonie.
Wat te denken van die kleine geluidjes die collega’s produceren. Het geratel van de toetsenborden, klikkende pennen, loeiende laptops en krakende schoenen.
Geluid vermijden of weghalen met een geluidsdempende koptelefoon of oordoppen kan, maar het risico bestaat dat je hierdoor steeds slechter tegen dit soort geluiden kan, menen experts. Staat er dan weer eens een keer een collega een appel te eten naast je, of raast er een heggensnoeier onder je raam, dan kun je er nóg slechter tegen.
Ze raden aan om juist lawaai te leren verdragen. Dus dat is wat ik doe. Ik richt mijn aandacht op mijn adem, laat het geluid voor wat het is en doe er niets mee. Het is onbelangrijk en ongevaarlijk, herhaal ik in mezelf en typ de laatste zinnen van deze column.
