Het begon al als ik de trein uitstapte. Bah, dit stomme station weer, dacht ik dan. Woedend beende ik naar buiten, ziedend drukte ik op knopjes bij verkeerslichten en nijdig hield ik mijn pasje voor de toegangsdeur van mijn werk.
Boosheid is een emotie waar ik niet goed mee om kan gaan. Als ik als kind met de deuren sloeg moest ik van mijn ouders de deur daarna nog een keer rustig dichtdoen: ,,Die deur kan er ook niks aan doen.’’ Wat ik niet wist is dat er een verschil is tussen boos zijn en boos doen. Boosheid is een emotie waar op zichzelf niks mis mee is. Het vertelt je dat er iets oneerlijks gebeurt of iemand iets kwetsend doet. Boosheid stimuleert je om op te komen voor een eerlijke behandeling.
Enorme golf
Boosheid uitleven en slaan of agressief doen lost vaak maar weinig op. De kans is groot dat dit escaleert en je hiermee anderen en je relatie met hen schaadt. Vaak voel je je daarna nog slechter. Kalmeren is vaak een betere optie. Emoties kun je vergelijken met een enorme golf. Deze slaat over je heen en dat is een rotgevoel, maar als je dit gewoon ervaart en niks doet, gaat deze golf ook vanzelf weer weg. Vaak al binnen een paar minuten.
De oplossing was om die boosheid eens goed aan de tand te voelen
Dat is niet hetzelfde als het gevoel wegstoppen, wat ik deed. Dan ga je ertegen vechten en door al je inwendige gespartel en getrap verzuip je er haast in. Dan blijft het inwendig maar kolken en de boosheid wordt steeds groter. Niet willen voelen maakt dat een emotie nog meer zijn best doet om gehoord te worden.
De oplossing was dus om die boosheid eens goed aan de tand te voelen. Wat wil je nou eigenlijk zeggen, vroeg ik hem. Toen de emotie klaar was met brullen piepte hij: ,,Ik wil vaker thuiswerken, want ik kan me hier niet concentreren.’’ Ah kijk, daar kan ik iets mee. Met deze vraag onder mijn arm stapte ik de vissenkom van mijn leidinggevende binnen. Ze had geen idee van mijn onvrede, omdat ik nog nooit iets had gezegd. We maakten afspraken waar we beiden mee konden leven. De ochtend erop zag ik ineens hoe mooi de zon scheen door de gekleurde stationsramen.
Deze column verscheen eerder in AD
